Elk jaar halen we een paar kippen uit de bio-industrie.
Kippen hebben daar maar een heel kort leven. Na ruim een jaar flink eieren leggen, worden ze naar de slacht gebracht. Een paar kippen ontsnappen daaraan. Ze mogen bij ‘t Natuurlijk Huus nog een tijd rondscharrelen. In het begin zien ze er niet uit. Vale lelletjes die naar beneden hangen en veel veren die ontbreken. Ze staan op je voeten als er eten wordt uitgedeeld. Zelf scharrelen hebben ze verleerd. Ze gaan met onze andere kippen op stap en leren weer snel bij. Na een maand zien ze er weer heel mooi en vitaal uit. Het is dan echt genieten van die kippen. Er valt zoveel aan te beleven. Je snapt opeens waar al die spreekwoorden vandaan komen: een graantje meepikken; haantje de voorste; met de kippen op stok; kiplekker voelen . En zo zijn er nog veel meer spreekwoorden en gezegdes die aan kippen zijn ontleend.
Als wij gasten ontvangen, zijn ze er ook als de kippen bij. Letterlijk en figuurlijk dus in dit geval. Ze beginnen lekker te tokkelen, alsof ze ook wel iets te zeggen hebben. De kippen zijn heel tam. We maken geregeld mee dat de kinderen zich vooral bezig houden met de kippen. Ze zien verschil in karakter, ze geven ze namen en er is er altijd wel één favoriet. Meestal vertellen wij hen ook wel bovenstaand verhaal en het verschil in eieren die je koopt. Dat scharreleieren echt niet de beste eieren zijn. Dan moet je de biologische eieren kopen. Maar nog mooier is het natuurlijk als ze zelf lekker los kunnen lopen en hun kostje bij elkaar kunnen scharrelen. Want dat is wat kippen doen, ze zijn de hele dag in de weer. Behalve rond middagtijd, dan houden ze een siësta of nemen een stofbad. Kippen, ze blijven ons boeien.
Voeg reactie toe